رویکردی معنوی و اخلاقی برای خواندن رمانهای گرآل
آندیا
عبایی
مدرس دانشگاه شهید بهشتی
author
پاتریک
رنژانبرگ
محقق مدعو، مؤسسه مذاهب، فرهنگها، تجدد، دانشگاه لوزان سوئیس
author
text
article
2014
fre
در این مقاله شیوه ای که نویسندگان رمانهای گرآل در قرن دوازده و سیزدهم میلادی دربارۀ آثار خویش سخن گفته اند مورد مطالعه قرار گرفته است. به گفتۀ اغلب آنها، این آثار بر اساس کتابهایی الهام شده، با هدف تأثیر اخلاقی و معنوی بر خوانندگان نوشته شده اند. بسیاری از محققین بر این باورند که این تنها ابتکار و تدبیری بلاغی است، اما در اینجا نگارندگان به دفاع از نظریه ای میپردازند که طبق آن، این شیوه ممکن است مفهومی از کتاب و معنویت خوانش آن، با هدف تأثیر بر روح خوانندگان و شنوندگان را آشکار کند، و این خوانش، عمیقاً در فرهنگ خداشناسی و مذهبیِ قرون وسطی ریشه دارد.
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
1735-692X
10
v.
20
no.
2014
6
16
https://www.revueplume.ir/article_48904_3cdbfcab4a2430365ab595c539809be6.pdf
dx.doi.org/10.22129/plume.2014.48904
امیل دوران فورگ، مترجم و منتقد ادبیات انگلیسی و امریکایی در فرانسه قرن نوزدهم
ژولی
اَرسنو
دانشیار دانشگاه مونکتون، برانزویک، کانادا
author
text
article
2014
fre
هزارۀ جدید شاهد کاربرد نظریۀ جامعه شناختی پیر بوردیو در علم ترجمه شناسی است. اگرچه مفاهیم میدان، منش[1] و قوائد بازی[2] نفس تازهای در این رشته دمیدهاند، برعکس متأسفانه مفهوم منش نزد مترجم امروز هنوز کاملاً ناشناخته باقی مانده است. در این مقاله سعی بر این داریم تا خاضعانه با توجه به یکی از چهرههای برجسته فرهنگ فرانسه اواسط قرن نوزدهم امیل دوران فورگ، شناخت بهتری از مفهوم منش ارائه دهیم. به منظور بررسی این نکته که چگونه سرنوشت یک مترجم در این دورۀ اوج شکوفایی فرهنگی شکل میپذیرد، ابتدا به مفهوم منش میپردازیم و سپس منش اولیه و منش فروگ به عنوان مترجم مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
1735-692X
10
v.
20
no.
2014
17
32
https://www.revueplume.ir/article_48905_1f55944bc6ddd9270b3f4c67ef684d6e.pdf
dx.doi.org/10.22129/plume.2014.48905
رویکردی تطبیقی میان بوف کور صادق هدایت وترجمه فرانسوی آن
مرضیه
بلیغی
استادیار دانشگاه تبریز
author
مینا
نوروزی
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز
author
text
article
2014
fre
اثر ادبیِ بوف کورنوشتۀ صادق هدایت، نویسندۀ ایرانی است که در سال 1941 در تهران در روزنامۀ ایران انتشار یافته و در سال 1953 توسط روژه لسکو در فرانسه، در انتشارات ژوزه کرتی به زبان فرانسه ترجمه شده است. در واقع، ترجمۀ روژه لسکو از بوف کور صادق هدایت سهم بسزایی در شناخت و تقدیر از این اثر داشته که مورد توجه بسیاری از نویسندگان بزرگ فرانسه قرار گرفته است. لذا، در این مقاله، سعی ما بر آن است که در رویکردی تطبیقی، این اثر را درمقابل ترجمۀ فرانسۀ آن قرار داده و به مطالعۀ آن دسته از ویژگیهای اصلی متن فارسی بپردازیم که در ترجمۀ فرانسه نادیده گرفته شده و هم از جهت سبک نوشتاری و هم از جهت محتوا مورد تحریف قرار گرفته اند. برای این منظور و با استفاده از نرم افزار Lexico 3، ما به نمونه هایی از بوف کور به زبان فارسی و نسخه فرانسوی آن اشاره می کنیم، نمونه هایی که ترجمۀ آنها به زبان فرانسه، گاهی اوقات، به فاصله از متن اصلی منجر شده است.
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
1735-692X
10
v.
20
no.
2014
33
50
https://www.revueplume.ir/article_48906_2d0ec38ecae3d9478ccaddecc0044ff2.pdf
dx.doi.org/10.22129/plume.2014.48906
بررسی معناشناختی ترجمه رمان آخرین روز یک محکوم
مهرگان
نظامی زاده
استادیار دانشگاه علامه طباطبایی
author
علی
عباسی
دانشیار دانشگاه شهید بهشتی
author
آسو
هنرور
کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی
author
text
article
2014
fre
به نظر میرسد یکی از دلایل نارضایتیِ بیشتر مترجمان متون ادبی در پایان عمل ترجمه همانا تفاوت شدت معنا میان متن مبداء و متن مقصد باشد. در متون ادبی آرایهها و شگردهای ادبی نقش بسزایی در افزایش یا کاهش معنا دارند. در نتیجه در این پژوهش سعی کردهایم نخست این آرایهها را در متن مبداء شناسایی و سپس رد آنها را در متن مقصد پیدا کنیم. برای نمایش شدت معنا از ابزاری کاملا کارآمد به نام نمودار تنشی کلود زیلبربرگ و ژاک فونتانی و از منظر زبانشناسی نیز از نظریه های آنتوان برمن بهره بردهایم. نتیجه پژوهش به ما نشان میدهد که نادیدهگرفتن و نقض آرایههای ادبی در خلال عمل ترجمه می تواند آسیبی جدی هم به شبکه کلامی و هم به شبکه معنایی متن اصلی بزند. همچنین با اتکا به این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که برخی از گرایشات تغییرشکلدهنده معلول عدم بازآفرینی آرایههای ادبی در متن ترجمه است. در نتیجه هدف اصلی این تحقیق نمایاندن مسائلی است که حل آنها کمک شایانی به بهبود عمل ترجمه و اجتناب هر چه بیشتر از نواقص احتمالی خواهد کرد.
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
1735-692X
10
v.
20
no.
2014
51
63
https://www.revueplume.ir/article_48907_19753e4ec048128307b2f0603f6d8001.pdf
dx.doi.org/10.22129/plume.2014.48907
خوانش پسکنشانه هایکو نزد فیلیپ ژاکوته و احمد شاملو
ابراهیم
سلیمی کوچی
استادیار دانشگاه اصفهان
author
مینا
علایی
دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی
author
text
article
2014
fre
رویکردهای تحلیلی و نظریههای جدید ادبی التفات ویژهای به سهم خواننده در دریافت، درک و تفسیر اثر دارند. خوانش کارآمد، سازنده، فعال و مطابق با آرمان نویسنده، به نوبهی خود زایندهی متنهای دیگری خواهد شد. از این منظر، در وهلۀ اول هر نویسنده یک خواننده است و در متون خود، تجربهای دور یا نزدیک از خواندههای خود را ارائه میکند. بنابراین دور از انتظار نخواهد بود که متونِ نگاشته شده توسط وی در ساحت فرم و معنا تحت تأثیر خوانشهای پیشین او باشند.
مطالعهی تطبیقی پیش رو سعی دارد با تکیه بر چنین پیشفرضها و رهیافتهایی، خوانش پسکنشانهی فیلیپ ژاکوته و احمد شاملو از هایکوی ژاپنی را مورد بررسی قرار دهد. در واقع مقالهی حاضر در صدد تبیین این موضوع است که چگونه درونمایهها و ساختار این سبک شعری بر فرم، محتوا، بنمایه و حتی عناوین آثار این دو شاعر اثر گذاشته و آنها بسیاری از مختصات هایکو را حتی در اشعار بلند خویش به کار گرفتهاند.
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
1735-692X
10
v.
20
no.
2014
64
81
https://www.revueplume.ir/article_48908_fe321d52b08b6be45b822b7991fb9552.pdf
dx.doi.org/10.22129/plume.2014.48908
عدم پذیرش اسارت واژگانی
بررسی جنون آنتونن آرتو از منظر روانشناسی لکانی
سارا
طباطبایی
استادیار دانشگاه شهید بهشتی
author
text
article
2014
fre
آنتونن آرتو، این نویسندۀ پر آوازۀ ادبیات فرانسه، هرگز حاضر نشد حقیقت محض وجودی خود را، که در قالب ساختارهای از پیش تعریف شده نمیگنجید، دستخوش رخوت و نسیان عادات ببیند. او هرگز سر تعظیم در مقابل « نام پدر» فرود نیاورد تا به جای اسارت در زنجیر واژه گان زبان حاکم، دچار « درد ـ لذتِ » گفتنِ حقیقتی باشد که گفتنی نیست.
« نام پدر» یا همان دال بنیادینی که ساختار ذهنی هر سوژه بر آن استوار میگردد تا معنای بودن میسر گردد، در ذهن آنتونن آرتو جای خود را به حفره ای فراخ میدهد، خلأی پر رمز و راز، سرشار از حسی از بودن که منحصر به فرد و بیمثال است. این مقاله میکوشد تا به کمک نظریههای روانشناسی لکان پدیدۀ خلأ نام پدر و جنون ناشی از آن را در آثار آنتونن آرتو بررسی نماید.
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
1735-692X
10
v.
20
no.
2014
82
93
https://www.revueplume.ir/article_48909_fbba21e20f295afe25f4742deefcc186.pdf
dx.doi.org/10.22129/plume.2014.48909