Étude du discours de la domination dans Les Gardiens de Varazil de Gholam-Hossein Sa’edi

Type de document: Original Article

Auteurs

1 département de linguistique et de langues étrangères, faculté de lettres et sciences humaines

2 département de langues étrangères et de linguistique, faculté de lettres et sciences humaines, université de Chiraz, Chiraz, Fars, Iran

10.22129/plume.2020.207026.1115

Résumé

La littérature engagée, répandue et théorisée au vingtième siècle en Europe, touche également les écrivains et les dramaturges iraniens, à l’instar de Gholam- Hossein Sa'edi. Grâce à une vision réaliste de la société et en employant une représentation symbolique, il s'engage à mettre à nu la société iranienne des années soixante et soixante-dix. Ainsi le théâtre devient son champ favori pour une étude des pathologies de cette société et pour clamer ce qu’il en augure.
Les Gardiens de Varazil est l'une de ses pièces de théâtre où le dramaturge se consacre entièrement à dévoiler le mal social de son époque: la domination exercée sur une grande partie de la société culturellement et économiquement pauvren, domination qui mène cette société vers le déclin. L'étude de cette pièce pose cette question fondamentale: comment et par le biais de quel enjeu, le dramaturge parvient-il à dévoiler ce mal? Afin de parvenir à cette étude analytique, nous allons nous baser sur les conceptions sociologiques de Pierre Bourdieu.

Mots clés

Titre d’article [Persian]

گفتمان سلطه در نمایشنامه «چوب بدستهای ورزیل» اثر غلام حسین ساعدی

Auteurs [Persian]

  • مهرنوش کی فرخی 1
  • طیبه رئوف زاده 2
1 گروه فرانسه - بخش زبانشناسی و زبانهای خارجی - دانشکده ادبیات و علوم انسانی - دانشگاه شیراز
2 بخش زبان های خارجی و زبان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز، شیراز، فارس، ایران
Résumé [Persian]

مفهوم "ادبیات متعهد" که در قرن بیستم در اروپا رواج یافت و نظریه‌پردازی شد، نویسندگان و نمایشنامه نویسان ایرانی را نیز تحت تاثیر قرار داد. یکی از این نویسندگان غلامحسین ساعدی است که با داشتن بینشی واقع‌گرا نسبت به جامعه و با بکار بردن زبانی نمادین، تصویری عریان از جامعه ایرانی سالهای ۶۰ و ۷۰ میلادی به نمایش می‌گذارد و به این ترتیب، تئاتر به ابزار مورد علاقه او برای مطالعه آسیب شناسانه این جامعه و فریاد پیامبرگونه‌اش بدل میشود. .
چوب به دستهای ورزیل یکی از نمایشنامه‌هایی است که در آن نویسنده به نمایش بدی (شرارت) اجتماعی عصر خود می‌پردازد: سلطه بر قسمتی از جامعه که به لحاظ فرهنگی و اقتصادی بی‌بضاعت است. سلطه‌ای که این جامعه را به قهقرای زوال می‌کشاند. مطالعه این اثر این سوال اساسی را مطرح میکند که چگونه و با چه ابزاری نمایشنامه نویس شرارت فوق الذکر را به تصویر می‌کشد. برای پاسخ به این سوال و بررسی این اثر ادبی، ما به اصول و روش جامعه شناختی پییر بوردیو تکیه خواهیم کرد.
 

Mots clés [Persian]

  • واژگان کلیدی : بوردیو
  • سرمایه
  • میدان
  • کنش
  • منش
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises

Volume 15, l’édition 30
L’hiver Et Le printemps 2020
page 147-162

Fichiers

IND_HISTORY

  • Date de recevoir: 13 November 2019
  • Date de révision: 28 January 2020
  • Date d’acceptation: 19 March 2020

Partager

Exporter la citation

Statistiques