Paysage flou et Thème de l’égarement dans trois romans de Marie Ndiaye

Type de document : Original Article

Auteurs

1 Maître assistant Université Shahid Chamran d'Ahvaz

2 Maître assistant-Université Shahid Chamran d'Ahvaz

3 Doctorante Université Shahid Chamran d'Ahvaz

10.22129/plume.2020.213851.1129

Résumé

Le thème de l’égarement est devenu de nos jours, un thème fréquent sous la plume des écrivains. Il est également l’un des thèmes principaux dans les romans de Marie NDiaye, l’écrivain qui s’est imposé comme un prodige contemporain, dès le début de sa carrière littéraire à dix-sept ans. L’égarement manifeste un aspect fortement spatial: c’est dans un lieu que l’on se perd. Le lieu, tel qu’il se représente dans notre corpus, à savoir Un temps de saison, Rosie Carpe et Mon cœur à l’étroit, constitue un paysage, un paysage flou, qui peut être considéré comme un motif du thème. Dans cet article, nous étudierons le rapport entre le paysage et le point de vue de celui qui le décrit, qu’il soit le narrateur ou le personnage. Dans cette étude nous nous occupons des particularités du paysage, en tenant compte de la théorie de la pensée-paysage de Michel Collot.

Mots clés

Sujets principaux

Titre d’article [فارسی]

چشم‌انداز مخدوش و درون‌مایه‌ی گمگشتگی در سه رمان ماری اندیای

Auteurs [فارسی]

  • مسعود نذری دوست 1
  • عادل خنیاب نژاد 2
  • مرضیه کرد بچه 3
1 عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه شهید چمران اهواز
2 استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه شهید چمران اهواز
3 دانشجوی دکتری در گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه شهید چمران اهواز
Résumé [فارسی]

در روزگار معاصر، موضوع گمگشتگی به یکی از دورن‌مایه‌های رایج آثار نویسندگان، از جمله ماری اندیای، تبدیل شده است ؛ نویسنده‌ای که از آغاز فعالیت ادبی‌اش در هفده‌سالگی، خود را به عنوان یکی از نوابغ ادبی معاصر به اثبات رسانده است.
گمگشتگی مفهومی به ویژه مکانی است: گم شدن در مکان روی می‌دهد. مکان، آنطور که در سه رمان آب و ‌هوای فصلی، رزی کارپ و قلبم در تنگنا بازنمایی می‌شود، چشم‌اندازی مخدوش را شکل می‌دهد که می‌تواند یکی از اجزا درون‌مایه‌ی گمگشتگی به شمار آید. در این مقاله، رابطه‌ی بین چشم‌انداز و زاویه‌ی دید توصیف‌گر را بررسی می‌کنیم، خواه توصیف گر راوی داستان باشد خواه یکی از شخصیت های داستانی. در این بررسی،مطالعه ویژگی های چشم اندار با توجه به نظریه‌ی چشم‌انداز-اندیشه ‌ی میشل کولو، صورت می گیرد.

Mots clés [فارسی]

  • رمان
  • گمگشتگی
  • چشم‌اندازمخدوش
  • توصیف
  • چشم‌انداز-اندیشه
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises
Volume 16, l’édition 31
L’été Et L’automne 2020
page 201-218

Fichiers

  • Date de recevoir: 30 December 2019
  • Date de révision: 01 July 2020
  • Date d’acceptation: 20 September 2020

Partager

Exporter la citation

Statistiques