Type de document : Original Article

Auteur

• Leyla Ghafouri-Gharavi

Assistant Professeur – Université Azad Islamique – Unité Centrale de Téhéran, Iran

Résumé

Samad Behrangi, dans Vingt-quatre Heures dans le sommeil et le réveil(1968), aborde le thème de l'inadaptation de l'enfant venu d'ailleurs à la cité moderne. Le même thème est traité par le grand écrivain français, Jean-Marie Gustave Le Clézio, dans l'histoire de Mondo (1978). 
Malgré l'importante différence culturelle, géographique et linguistique qui existe entre les deux auteurs, nous avons trouvé de grandes similitudes entre les réactions des protagonistes et le cadre spatial des deux récits, Un cadre qui joue un rôle prépondérant dans les deux histoires. C'est la raison pour laquelle, en nous basant sur la littérature comparée décrite par Pierre Brunel nous avons essayé de démontrer le rôle de la cité moderne dans ces deux histoires. 
Les deux récits présentent deux enfants migrants et rêveurs, Latif et Mondo, qui ne sont pas acceptés par la ville moderne malgré leur désir d'adaptation. Dans les deux histoires, l'espace urbain se révèle d'abord séduisant mais par la suite agresse les deux protagonistes, les prive de leurs rêves de liberté et rejette leurs désirs les plus innocents. Ainsi déçus et privés de leurs rêves urbains, les deux adolescents quittent la ville moderne en montrant une réaction de rage. C'est pourquoi, nous avons étudié le côté attirant, puis le côté dévastateur de la ville moderne. 

Mots clés

• Le Clézio
• Behrangi
• la littérature comparée
• la ville moderne
• l'enfant migrant
• le rêve

Sujets principaux

• Littérature comparée

Titre d’article [Persian]

شهر، در داستان مونودویِ لوکلزیو و بیست وچهار ساعت در خواب وبیداریِ صمد بهرنگی، جایی برای شناخت و خصومت ورزی (مطالعه ی مقایسه ای)

Auteur [Persian]

• لیلا غفوری غروی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

Résumé [Persian]

صمد‌ بهرنگی به‌سال 1347 در بیست ‌و چهار ساعت در خواب و بیداری به مضمون عدم پذیرش کودکی غربتزده در شهر مدرن می‌پردازد. ژان ماری گوستاولوکلزیونیز در سال 1357 در داستانِ موندو به همین مضمون اشاره می‌کند.
دو روایت به حکایت داستان دو کودکی می‌پردازند که وارد شهری غریب می‌شوند و علی‌رغم تمایلشان، شهر نوین ایشان را در میان خود نمی‌پذیرد. در هر دو داستان فضای شهری در آغاز راه در نظر آنها دلپذیر جلوه می‌کند، اما اندکی بعد شهر با رفتارهای خشن خود رویای آزادیِ ایشان را در هم شکسته و معصومانه‌ترین تمایلاتشان را سرکوب می‌کند. بدین‌ترتیب هر دو نوجوان، نا امید وعصیان‌زده، شهر مدرن را با خاطری خشمگین ترک می‌کنند.
علی‌رغم فاصلۀ زیادِ فرهنگی و جغرافیایی میان دو نویسندۀ ایرانی و فرانسوی، مشابهت‌های بسیاری بین دو فضای شهری ترسیم شده و نحوۀ برخورد شهر مدرن با این دو نوجوان وهمچنین واکنش این دو دیده می‌شود. بدین جهت نگارنده با تکیه بر ادبیات تطبیقی و گفته‌های پییر بونل به تبیین نقش شهر در دو داستان پرداخته است. در این مقاله جذابیت‌های شهر‌‎ی در نگاه دو شخصیت و به ویژه وجه مخرب شهر معرفی شده است.

Mots clés [Persian]

• لوکلزیو
• بهرنگی
• ادبیات مقایسه ای
• کودک مهاجر
• شهر مدرن
• رویا