Type de document : Original Article
Auteur
Doctorante des Lettres Modernes, Université de Bourgogne
Résumé
Face au temps qui passe, l’homme réagit. Ces réactions se font images poétiques, peuplant art et littérature. Avec ses Nourritures Terrestres, André Gide en est un exemple représentatif. Prisonnier du temps cyclique de la vie végétative, cherchant à la fois l'infini céleste et le paradis terrestre, Gide a recourt aux « ruses » « harmonisant des contraires » tout en profitant d’un « régime dialectique » au sein d’une fluidité temporelle. Il s’agit d’une durée proche du concept bergsonien, donnant naissance à une totalité apaisante. C’est à l’intérieur d’un désert utopique que tout cela se réalisera. Dans cette perspective, quel est le type de temps que Gide retrouvera dans le désert ? Sur ses pas, nous irons à la rencontre des différents cycles du temps journalier qui se répètent, dans l’infini de l’espace désertique où les grains de sables miroitent la totalité d’une vie libérée du temps clos. Ces cycles aboutissent à un qui forme l’unité du monde et s’ouvre en une durée qui est le sens même du temps réel. Cette durée est toujours présente et domine tous les cycles abstraits du temps passager.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
پرسش زمان در مائده های زمینی
Auteur [Persian]
- معصومه احمدی
Résumé [Persian]
انسان در برابر گذر زمان وارد عمل شده از خود واکنش نشان می دهد. این واکنش ها، به واقع، به شکلی در خلال تصاویر شاعرانه آثار بشری نمود کرده اند. ژید، در کتاب مائده های زمینی، مثال های بارزی از این نمودها را به نمایش گذاشته است: وی در تصویری خویشتن را زندانی زمان چرخه ای در یک زندگی نباتی می بیند که هرچند تمایلاتی گذرا به لایتناهای عالم ملکوت دارد ولیکن دست و پای خویش را در خواهش هایی شدیدا زمینی، بسنهم گونه ای که بهشت موعود را در همین عالم خاک می طلبد و در پی این مطلب دست به دامان " حیله "هایی می شود تا او را به" آمیزهای همگون" از تضادهای درونیش برسانند. با دستاوی به " سیاست جدال با زمان" و با فرو رفتن در درون سیالیتی از زمان شبه برگسونی ، ساری . جاری در بیکران فضا، زید به زایشی از یک " جزء کامل" رهایی بخش و بهشتی می رسد واقع خود، معنا و مفهوم زمان مطلق است. لیکن نکته اینجاست که این "جزء کامل" پس از جستجوهای طولانی، نهایتا در تصویری از صحرای خشک زمینی حلول می کنند که سرزمین آرمانی او را می سازد یعنی همان بهشت مطلوب. حال سوال اینجاست که چرا صحرا؟ چه نوع تصویری از زمان این فرود به صحرا را پس از " سیاست جدال" در نزد ژید توجیه کرده است؟ ما همگام با ژید به چرخه هایی متفاوت از زمان بر می خوریم که مرتبا تکرار می شوند تا آنجا که در بیکران صحرا، در دانه های شن وارسته از قید زندگی نباتی ، آینه ای از بینهایت خویش را در می یابند. آنجا تمامی چرخه های زمان به خودی خود از هم می گسلند ودر چرخهای واحد با جریانی یکتا پیش می روند و مفهومی از زمان خلق می کنند که دوام آن ابدی است، یکتاست و جاری در حال. زمانی که تمام چرخه های ذهنی و گذرا را در خود هضم نموده است.
Mots clés [Persian]
- زمان چرخهای
- "سیاست جدال با زمان"
- دوره زمانی
- "جزء کل"
)