GILLON, Jean-Yves. (2010). Julien Gracq, du surréalisme critique à la critique surréaliste. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(11), 50-60. doi: 10.22129/plume.2010.48824
Jean-Yves GILLON. "Julien Gracq, du surréalisme critique à la critique surréaliste". Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6, 11, 2010, 50-60. doi: 10.22129/plume.2010.48824
GILLON, Jean-Yves. (2010). 'Julien Gracq, du surréalisme critique à la critique surréaliste', Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(11), pp. 50-60. doi: 10.22129/plume.2010.48824
GILLON, Jean-Yves. Julien Gracq, du surréalisme critique à la critique surréaliste. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 2010; 6(11): 50-60. doi: 10.22129/plume.2010.48824
Julien Gracq, du surréalisme critique à la critique surréaliste
Chercheur et attaché de Coopération pour le français
Date de recevoir: 25 July 2017,
Date d’acceptation: 25 July 2017
Résumé
Dans cette conférence prononcée à l’occasion de l’assemblée générale de l’Association Iranienne de langue et Littérature Française, l’auteur s’interroge sur le lien que revendique Gracq avec la révolution surréaliste, alors même que son œuvre affiche un certain classicisme formel. L’interprétation gracquienne du surréalisme, en dépouillant ce mouvement de ses aspects inessentiels, reconduit aux fondements de la modernité artistique, telle qu’elle s’est dressée au début du vingtième siècle face à une conception « bourgeoise » de la culture. Elle est aussi une clef pour la lecture de Gracq, non seulement de son œuvre romanesque, mais aussi de son œuvre critique.
در این سخنرانی که به مناسبت مجمع عمومی انجمن ایرانی زبان و ادبیات فرانسه در تاریخ 30 اردیبهست 1389 در دانشگاه تهران ایراد شد، پژوهشگر به بررسی پیوندی می پردازد که گراک با جنبش سورئالیست بر قرار می کند و این در حالی است که شکل ظاهری آثار نویسنده به نوعی کلاسیک تلقی می شود. تفسیری که گراک از جنبش سورئالیست دارد، آن را از تمامی جنبه های نا خالص آن عاری می سازد و در نتیجه این جنبش را به سوی اساس مدرنیته در هنر سوق می دهد. منظور آن مدرنیته ای است که در اوایل قرن بیستم در تقابل با مفهوم "بورژازی" فرهنگ سر برافراشت. از سوی دیگر این مدرنیته کلیدی است برای خوانش نه تنها آثار داستانی گراک بلکه برای درک آثار نقد این نویسنده.
En haut