HOSSEINI, Rouhollah. (2010). Le réalisme camusien: entre acceptation heureuse et soumission à la réalité. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(12), 71-83. doi: 10.22129/plume.2010.48833
Rouhollah HOSSEINI. "Le réalisme camusien: entre acceptation heureuse et soumission à la réalité". Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6, 12, 2010, 71-83. doi: 10.22129/plume.2010.48833
HOSSEINI, Rouhollah. (2010). 'Le réalisme camusien: entre acceptation heureuse et soumission à la réalité', Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(12), pp. 71-83. doi: 10.22129/plume.2010.48833
HOSSEINI, Rouhollah. Le réalisme camusien: entre acceptation heureuse et soumission à la réalité. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 2010; 6(12): 71-83. doi: 10.22129/plume.2010.48833
Le réalisme camusien: entre acceptation heureuse et soumission à la réalité
Université de Téhéran, Faculté d’Etudes mondiales Professeur-Assistant
Date de recevoir: 26 July 2017,
Date d’acceptation: 26 July 2017
Résumé
L’œuvre et la pensée de Camus comportent un certain nombre de traits, habituellement admis comme appartenant au réalisme. Mais, au-delà de sa définition communément admise qu’il recouvre dans le domaine de l’art et de la littérature, le réalisme se distingue, chez Albert Camus, par cet effort que déploie l’artiste pour maintenir l’équilibre entre l’homme et le monde. Ce rapport ne s’établit point sans conflit, et c’est précisément l’acceptation de ce conflit qui caractérise le réalisme de Camus, d’un Camus qui reste fidèle à ses limites, à sa condition d’homme et à sa clairvoyance. Cette particularité marque l’homme, son art, et constitue la préoccupation principale de l’auteur.La pensée camusienne évoque en ce sens un certain art de vivre, un sens de la nuance qui le préserve de tomber outre-mesure dans le raisonnement et l’abstraction.
اندیشه و آثار آلبر کامو واجد ویژگیهایی هستند که در کل می توان آنها را به ئالیسم نسبت داد. اما، رئالیسم علاوه بر معنایی که به طور عمومی در دنیای ادب و هنر دارد، نزد کامو بار مشخصی دارد که عبارت است از تلاش نویسنده به منظور حفظ گونه ای تعادل در ارتباط میان انسان و جهان. ارتباطی که بی شک مساله دار و پر تنش است. با این حال و به ویژه پذیرش ذات ناسازگار این ارتباط است که به رئالیسم کامو معنا می بخشد و به ما اجازه می دهد تا او را نویسنده ای واقع گرا و مدرن بنامیم. در واقع اینگونه می توان گفت که کامو، محدودیتهای هستی خویش را می شناسد و آگاهانه آنها را می پذیرد. تمام هنر و زندگی این نویسنده متاثر از چنین نگرشی به هستی است و این همان نکته ایست که ما در این مقاله بر آن انگشت گذاشته ایم. باری تفکر آلبر کامو واجد یک جور هنر خویشتندار و ظریف است که وی را از در غلتیدن در دام افراط کاری های قوة استدلال و انتزاع محافظت می کند و او را در عرصة واقعیت نگاه می دارد.
Mots clés [Persian]
کامو، رئالیسم، قبول شادمانه، روشن بینی، کشمکش، حد و اندازه
En haut