Type de document : research article
Auteurs
Université Azad islamique de Téhéran, Unité de Sciences et de Recherches
Résumé
Dans la structure interne d’une pièce classique, l’exposition est le premier chapitre, celui qui se trouve au début de l’œuvre et qui nourrit l’intrigue dans les scènes suivantes. Pour composer cette scène, comme pour composer toute une pièce, le dramaturge doit se soumettre aux règles strictes du classicisme, ce qui rend plus difficile la tâche de l'écrivain. Dans cette école, la tragédie de Racine est souvent considérée comme le modèle du théâtre classique. Elle touche son spectateur / lecteur dès les premières scènes, là où les protagonistes, se trouvant dans une crise déjà formée, parlent de tensions et de menaces longtemps accumulées ou bien ils en cherchent désespérément une porte de sorite. Dans l’article présent, nous essaierons à travers quatre tragédies majeures de Racine, de présenter la méthode qu’il applique pour composer ses scènes d'exposition ; nous allons aussi voir les effets calculés et rares par lesquels il prépare son spectateur à recevoir «cette tristesse majestueuse qui fait tout le plaisir de la tragédie». (préface de Bérénice)
Mots clés
Titre d’article [Persian]
"پیش درآمد" در تراژدی های راسین
Auteurs [Persian]
- غلامرضا ذات علیان
- عفت الله وردی
استاد یار دانشگاه آزاد، علوم تحقیقات
Résumé [Persian]
" پیش درآمد" نخستین فصل تشکیل دهنده یک نمایشنامه کلاسیک به شمار می رود. در این قسمت قهرمانانی که نویسنده پیش از شروع نمایش به صورت فهرست وار آنان را معرفی کرده است به بیان مشکلاتی می پردازند که به تدریج باعث بروز بحران در عمق ماجرا می شود و موضوع تراژدی از آن شکل می گیرد.
در قرن هفدهم "پیش درآمد" از جمله دشوارترین بخش های تشکیل دهنده یک نمایشنامه محسوب می شد و نویسندگان برای پرداختن به این قسمت ناگزیر از رعایت قوانین دست و پا گیر دوران بودند. با این حال این فصل در تراژدی های راسین، از پرجاذبه ترین و کاملترین نمونه های آن است و نویسنده موفق می شود از همان ابتدای نمایش خواننده/بیننده خود را تحت تاثیر قهرمانانی قرار دهد که در رویارویی مستقیم با بحران، تهدید و تنش، نومیدانه می کوشند تا خود را از بند مشکلات رها سازند.
در اینجا با نگاهی بر چهار نمایشنامه معروف راسین: آندروماک، بریتانیکوس، برنیس و فدر تلاش می کنیم به بررسی شیوه راسین در ساخت این قسمت از تراژدی بپردازیم و دریابیم که وی چگونه با اهداف
حساب شده و کم نظیر تماشاگر خود را آماده می کند که اندوه حاصل از یک نمایشنامه تراژیک، که به عقیده نویسنده "تمام لذت تراژدی ناشی از آن است" را باور کند و آن را بپذیرد.
Mots clés [Persian]
- پیش درآمد
- آندروماک
- بریتانیکوس
- برنیس
- فدر
- صحنه نخستین
- واقع گرایی
- محرم راز
)