Type de document : research article
Auteurs
1 Maître assistant, Université Azad Islamique, Unité des Sciences et de la Recherche de Téhéran
2 Doctorante, Université Azad Islamique, Unité des Sciences et de la Recherche de Téhéran
Résumé
Pour découvrir le secret de la création littéraire chez Anatole France dans le cadre étroit de ses contes, nous nous sommes bornés à tenter de retrouver le fil d’Ariane qui mène à la connaissance de cet écrivain subtil que de nombreux préjugés ont longtemps occulté et dont les œuvres qui viennent d’entrer dans la collection de la Pléiade et d’être adaptées pour la télévision attirent de nouveau notre attention.
Pour éviter toute prolixité et respecter la sobriété, il a fallu que notre étude soit délimitée à la première partie du Livre de mon ami qui renferme six contes. Ils retracent tous des souvenirs d’enfance d’Anatole France qui ne sont pas classés dans le cadre du temps. Ce sont des images isolées, de tous côtés entourées de vide, peut-être d’oubli, centrées sur une seule intrigue ou un seul épisode de la vie. Le propre du conte francien, c’est qu’il n’est pas la narration d'événements fictifs ; il se maintient dans une veine réaliste et humoristique et n’exclut pas l'exégèse distanciée du narrateur-auteur. Le conte francien, tout en racontant un événement, en analyse souvent, selon un parcours sobre et rigoureux, les mécanismes. Cet événement, bien que surprenant, est loin d’être fictionnel, il s’avoue clairement comme réalité.
Cerecueil de contesnous faitprendre un certain itinéraire pour un voyage à relais dans un espace-temps révolu, reconstitué à partir de souvenirs personnels teintés d'une bienveillante mélancolie.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
خاطرات کودکی یا مبانی آفرینشِ قصه نزد آناتول فرانس
Auteurs [Persian]
- غلامرضا ذاتعلیان 1
- میترا زارعیبرزی 2
1 استادیار دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات
2 دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات
Résumé [Persian]
برای اینکه بتوان به راز خلاقیت ادبی آناتول فرانس در حوزة قصههایش دست یافت، ابتدا باید به شناخت این نویسندة توانا پرداخت. البته آثار او که همچنان سزاوار بازخوانی است با پیشداوریهای بسیاری از نویسندگان به فراموشی سپرده شده است، ولی چاپ کامل آثار این نویسنده بزرگ در مجموعة پلئیاد و نیز اکران فیلمهایی با الهام از آنها سبب میشود تا توجة ما دوباره به سوی او سوق داده شود.
برای دوری از اطناب کلام و نیز رعایت اختصار، بررسی در بابِ قصههای او را به بخش اول یکی از آثارش با نام کتاب دوست من محدود کردهایم که شش قصه را در بردارد. تمامی این قصهها خاطرات کودکی آناتول فرانس را که در چهارچوب زمان مشخصی نمیگنجد، به تصویر میکشد. این قصهها که روایتی منفرد هستند و با روایتهای قبل و بعد از خود پیوستگی ندارند- و شاید این عدم پیوستگی ناشی از فراموشی باشد- فقط بر یک ماجرا و یک واقعه متمرکز شدهاند. در قصههای او با روایت حوادث تخیلی روبرو نیستیم؛ بلکه شاهد رخدادهایی رئالیستی و رگههایی طنزگونه هستیم که راوی-نویسنده پس از گذشت زمانی طولانی آنها را برای ما تعبیر و تفسیر میکند. قصه های آناتول فرانس حادثهای را بازگو و سازوکارهای آن حادثه را در طی مسیری کوتاه و دقیق تحلیل میکند. این حادثه، گرچه برای خواننده تا حدی شگفتانگیز به نظر میآید، حاصل تخیل نویسنده نیست؛ بلکه حادثهای است که خود را به روشنی همچون واقعیت به ما مینمایاند.
این جُنگِ قصهها ما را منزل به منزل با خود به سفری میبرد که لحظة روایت آنها، چه از لحاظ زمان و چه از لحاظ مکان، با وقوع حادثه بسیار فاصله دارد. این زمان و مکان بر اساس خاطرات نویسنده که با اندوهی دلنشین رنگ گرفته است، بازسازی میشود.
Mots clés [Persian]
- خلاقیت ادبی
- خالق واقعی
- خالق غیرواقعی
- بیان احساسات
- خود-زندگینامهنویسی
- قصه
- خاطرات کودکی