Etude de l’ethos discursif dans la poésie de Hafez

Type de document: Original Article

Auteurs

1 Doctorant Université de Téhéran

2 Professeur Université de Téhéran

3 Maître assistant Université de Téhéran

Résumé

La réhabilitation de la rhétorique aristotélicienne à la suite des travaux de Chaїm Perelman et des acquis de la linguistique pragmatique a donné naissance, au sein du domaine de l’analyse du discours, à une approche analytique qui se propose d’étudier le fonctionnement argumentatif du discours. Partant d’une conception assez large de l’argumentation, cette analyse argumentative a pour mérite de porter aussi bien sur les textes factuels que fictionnels et poétiques. Dans le cadre de cette analyse, l’ethos ou l’image que l’orateur projette de soi dans son discours en fonction de ses objectifs argumentatifs est considéré comme partie intégrante de tout discours à visée ou à dimension argumentative. Notre étude vise à analyser l’ethos discursif que Hafez produit à travers ses ghazals. Pour ce faire, dans un premier temps, nous allons présenter et définir la notion d’ethos et les outilsconceptuels nécessaires à son étude. Ensuite, en introduisant la notion d’hétérogénéité éthique dans les ghazals de Hafez et en distinguant entre quatre ethè différents qui y sont reflétés, nous étudierons les éléments discursifs qui participent à la production de ces ethè.
 

Mots clés

Titre d’article [Persian]

مطالعه اتوس گفتمانی در شعر حافظ

Auteurs [Persian]

  • محمد خیری نیک 1
  • ژاله کهنمویی پور 2
  • اسفندیار اسفندی 3
1 دانشجوی دکتری دانشگاه تهران
2 استاد دانشگاه تهران
3 استادیار دانشگاه تهران
Résumé [Persian]

به دنبال احیای رتوریک ارسطویی توسط شائیم پرلمن (Chaїm Perelman)و  دستاوردهای زبانشناسی پراگماتیک، در بطن حوزه تحلیل گفتمان، رویکردی تحلیلی شکل گرفت که هدف آن بررسی و مطالعه سازوکار و عملکرد استدلالی گفتمان است. تحلیل استدلالی مبتنی بر برداشتی بسیار گسترده از مفهوم استدلال است و از این رو هم بر روی متون عملی و هم برروی متون تخیلی و شاعرانه قابل اعمال است. در چهارچوب این تحلیل، اتوس یا تصویری که نویسنده یا گوینده از خویش متناسب با اهداف اقناعی اش در گفتمانش منعکس می کند به عنوان جزء جدایی ناپذیر هر نوع گفتمانی ، خواه صرفا استدلالی خواه دارای بعد استدلالی، در نظر گرفته می شود.  هدف این مقاله بررسی اتوس گفتمانی ای است که حافظ از طریق غزلهایش در ذهن مخاطب خوش ایجاد می کند. بدین منظور، ابتدا به معرفی و تعریف مفهوم اتوس و نیز دیگر مفاهیم لازم برای این مطالعه می پردازیم و سپس با ارایه مهفوم ناهمگنی اتیک در غزلیات حافظ و نیز با تفکیک چهار نوع اتوس متفاوت در این غزلیات، به بررسی عناصر گفتمانی ای خواهیم پرداخت که موجب ایجاد چنین اتوس هایی در ذهن خواننده می شوند.
 

Mots clés [Persian]

  • تحلیل استدلالی
  • اتوس گفتمانی
  • اتوس فراگفتمانی
  • غزلیات حافظ
  • ناهمگنی اتیک
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises

Volume 11, l’édition 21
L’été Et L’automne 2015
page 92-119

Fichiers

IND_HISTORY

  • Date de recevoir: 26 July 2017
  • Date d’acceptation: 26 July 2017

Partager

Exporter la citation

Statistiques