Balighi, Marzieh. (2018). Une approche psychanalytique de Le Corps de Farhâd, d’Abbâs Mârûfi. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 13(26), 7-34. doi: 10.22129/plume.2018.58129
Marzieh Balighi. "Une approche psychanalytique de Le Corps de Farhâd, d’Abbâs Mârûfi". Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 13, 26, 2018, 7-34. doi: 10.22129/plume.2018.58129
Balighi, Marzieh. (2018). 'Une approche psychanalytique de Le Corps de Farhâd, d’Abbâs Mârûfi', Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 13(26), pp. 7-34. doi: 10.22129/plume.2018.58129
Balighi, Marzieh. Une approche psychanalytique de Le Corps de Farhâd, d’Abbâs Mârûfi. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 2018; 13(26): 7-34. doi: 10.22129/plume.2018.58129
Une approche psychanalytique de Le Corps de Farhâd, d’Abbâs Mârûfi
Date de recevoir: 30 September 2017,
Date d’acceptation: 06 January 2018
Résumé
Publié en 1388/2009, Le Corps de Farhâd d’Abbâs Mârûfi apparaît comme une sorte de monologue rétrospectif, une confession étrange, en apparence autobiographique, qui raconte des rêves nocturnes et diurnes ainsi que des rêveries provoquées par l’alcool et par la drogue, rapportés par une narratrice anonyme, une malade, victime du vin et de l’opium. Ce récit, à la fois onirique et déconcertant, se nourrit ainsi d’une matière fantasmatique ou plutôt psychanalytique importante, ce que cet article propose d’étudier en ayant recours à l’approche psychanalytique de Freud et de Jung. L’héroïne du roman, dans ces tentatives de descente en soi, en son for intérieur, est projetée, à son insu et par la voie des rêves et des souvenirs, dans un lieu obscur et indéterminé, son propre inconscient. En analysant ce roman, nous avons constaté que les principaux concepts psychanalytiques à la fois freudiens et jungiens tels que les notions de « compulsion de répétition », de « dédoublement » et enfin de « processus d’individuation » entre autres, jaillissent sous le couvert du visible et de la fiction. En nous invitant à considérer l’œuvre de Mârûfi d’un point de vue psychanalytique, nous nous attachons à dégager ce qui est latent et invisible, ces forces cachées de l’homme, de ce qui est a priori apparent et visible.
پیکر فرهاد نوشته‌ی عباس معروفی، نویسنده‌ی نامدار ایرانی، در سال 1388 به چاپ رسیده است. این رمان که بیشتر به اعترافی هولناک شبیه است، در قالب تک گویی درونی، زندگی راوی نامعلومی را برمی کاود که بیمار است و در اثر مصرف مشروبات و مواد مخدر هذیان می‌گوید. رمان وهمناک و رویاگونه‌ی مذکور از درونمایه ایی روانکاوانه برخوردار است که در این مقاله با بهره‌گیری از نظریات یونگ و فروید به بررسی آن خواهیم پرداخت. شخصیت اصلی داستان طی فرآیندی و به وسیله رویا و خاطرات به مکانی تاریک و نا مشخص گام برمی‌دارد که جایی جز ضمیر ناخوداگاه خویش نیست. حین بررسی روانکاوانه این اثر مضامین و مفاهیم مهمی مانند: ”تکرار وسواسگونه“، ”دیدار با همزاد“ و ”فرایند فردیت“ نمایان می‌شوند که در بافت زیرین داستان نهفته شده‌اند و مطالعه حاضر نشان میدهد که تا چه حد تصاویر و نمادها در متن داستان، معنای کامل خود را از یک منبع روان کاوانه عمیق، یعنی برخی جنبه‌های ذهن انسان، کسب می‌کند.
A Psychoanalytic Approach to a work by Abbas Maroufi : The Body of Farhad
Résumé [English]
Published in 2009 at Ghoghnous, in Tehran, Abbas Maroufi's The Body of Farhad appears as a sort of retrospective monologue, a strange, apparently autobiographical confession that tells the night and day dreams as well as the dreams caused by alcohol and by drugs, reported by an anonymous narrator, a patient, a victim of wine and opium. This distracting and dreamlike story is nourished by a fantastical or rather psychoanalytical material, which this article proposes to study by resorting to the psychoanalytical approach of Freud and Jung. The character, in his attempts to descend into the self, into his inner self, is projected, unconsciously and through dreams and memories, into an obscure and indeterminate place, in his own unconscious. While analyzing this novel, we have noticed that both Freudian and Jungian psychoanalytic key concepts such as the notion of "repetition compulsion", "the problem of duplication" and finally "process of individuation" arise under the guise of visible and fiction. For this purpose, by inviting us to consider Maroufi's work from a psychoanalytical point of view, we try to identify and make the invisible, those hidden forces of man, visible
Mots clés [English]
Abbas Maroufi, The Body Of Farhad, Psychoanalytical Approach, Carle Gustave Jung, Individuation, Freud, Unconscious
Références
Baudelaire, Charles, (1860), Les Paradis artificiels, Paris, Poulet-Malassis et de Broise.
En haut