Carnoy-Torabi, Dominique, Sandjari, Nazanine. (2018). Le mot est l’univers, le mot est pharmakon: Amin Maalouf et le voyage. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 14(27), 23-47. doi: 10.22129/plume.2018.115819.1044
Dominique Carnoy-Torabi; Nazanine Sandjari. "Le mot est l’univers, le mot est pharmakon: Amin Maalouf et le voyage". Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 14, 27, 2018, 23-47. doi: 10.22129/plume.2018.115819.1044
Carnoy-Torabi, Dominique, Sandjari, Nazanine. (2018). 'Le mot est l’univers, le mot est pharmakon: Amin Maalouf et le voyage', Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 14(27), pp. 23-47. doi: 10.22129/plume.2018.115819.1044
Carnoy-Torabi, Dominique, Sandjari, Nazanine. Le mot est l’univers, le mot est pharmakon: Amin Maalouf et le voyage. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 2018; 14(27): 23-47. doi: 10.22129/plume.2018.115819.1044
Le mot est l’univers, le mot est pharmakon: Amin Maalouf et le voyage
2université Shahid Beheshti Département de la langue et la littérature française
Date de recevoir: 17 January 2018,
Date de révision: 24 June 2018,
Date d’acceptation: 22 September 2018
Résumé
Dans les romans de Maalouf tout voyage passe au filtre des mots.
C’est là où commence l’histoire de l’être muet, incapable de parler ou
de verbaliser, et de l’être parlant. Le but de notre étude des oeuvres de
Maalouf est d’éclaircir le rapport du héros au mot, à l’écrit. Ses héros
écrivent le récit de leur vécu pour pouvoir commencer à réfléchir,
pour que l’univers devienne l’univers. Il semble que non seulement la
vie du héros mais aussi le monde, alors même qu’il a une existence
objective, ne figurent pas dans la perception du héros avant d’être
écrits. Écrire permet de moins souffrir alors même que les mots
consignés sur la page du cahier du héros n’y demeurent pas. Le mot
devient pharmakon après avoir été l’univers. L’écrit est donc le
remède mais aussi le poison: celui-ci revivifie et ne cesse de se cacher,
infligeant au héros une peine incoercible.
در رمانهای امین معلوف هر سفری از غربال واژه‌ها می‌گذرد و همین جاست که داستان موجود بی‌کلام آغاز می‌شود، موجودی که قادر به سخن گفتن نیست، موجودی که سخن نمی‌گوید. در این مقاله هدف بررسی آثارمعلوف است جهت برجسته‌سازی رابطه قهرمان داستان با واژه ها، با نوشتار. قهرمانان معلوف داستان زندگی خود را می‌نویسند تا فکر کنند، تا دنیا تبدیل به یک دنیا شود. گویی که از دیدگاه آنان نه تنها زندگی بلکه جهان قبل از اینکه تبدیل به نوشته گردد قابل لمس نیست. نوشتن باعث کاهش رنج است ولو اگر واژه‌هایی که در یادداشتهای قهرمان داستان نقش بسته در آن زندگی و در آن دنیا حضور نداشته باشند. واژه تبدیل می‌شود به "فارماکون" یعنی هم زهر است و هم پادزهر، هم احیا کننده‌ای است که بی‌وقفه خودرا پنهان می‌کند و هم قهرمان را در برابر دردی اجتناب‌ناپذیر قرار می‌دهد.
Mots clés [Persian]
معلوف، موجود بی‌کلام، موجود سخن گو، دنیا، "فارماکون"
En haut