L’étrangeté narrative dans Autoportrait en vert et Kowli kenar-e Atash (La Gitane auprès du feu)

Type de document: Original Article

Auteurs

1 Université de Téhéran

2 دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فرانسه دانشکده زبان های خارجی دانشگاه تهران

10.22129/plume.2019.93553

Résumé

Le but de cet article est d’explorer, à travers l’analyse de deux romans, Kowli kenar-e Atash (Le Gitan auprès du feu) de Monirou Ravanipour et Autoportrait en vert de Marie NDiaye, les différentes stratégies narratives utilisées par les auteurs qui font naître un sentiment inquiétant et étrange chez le lecteur. Du point de vue théorique cet article s’inscrit dans un cadre de réflexion comparée en se basant sur la théorie de Tzvetan Todorov concernant le fantastique étrange, théorie qui nous permet de savoir dans la lecture d’un texte quel genre de structure narrative peut nous donner une impression d’étrangeté et d’inquiétude.
Bien que Marie Ndiaye et Monirou Ravanipour s’expriment sous des formes créatrices et esthétiques spécifiques nourries de leur propre culture un rapprochement de leurs ouvrages semble plausible: nous avons tenté de montrer comment ces deux auteures, venant de différentes cultures, conçoivent la place de l’étrangeté dans l’écriture de leur roman et quelle représentation elles en produisent. Un des éléments qui rapproche ces deux récits l’un de l’autre, c’est le choix narratif des auteurs qui renforce le caractère étrange de la situation dans laquelle les événements sont décrits comme un rêve ou une hallucination.

Mots clés

Titre d’article [Persian]

روایت شگرف در خودنگارة سبز و کولی کنار آتش

Auteurs [Persian]

  • ژاله کهنمویی پور 1
  • بهناز خواجوی 2
1 دانشگاه تهران
2 دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فرانسه دانشکده زبان های خارجی دانشگاه تهران
Résumé [Persian]

هدف از این مقاله بررسی دو رمان کولی کنار آتش نوشتة منیرو روانی‌پور و خودنگارة سبز اثر ماری ایندیای است. ساختارهای روایی متفاوتی که نویسندگان در این رمان‌ها به‌کار گرفته‌اند موجب تشویش خواننده می‌شوند و حسی غریب در ذهن او پدید می‌آورند. از نظر تئوریک این مقاله در چهارچوبی تطبیقی قرار می‌گیرد و با تکیه بر نظریة تزوتان تودوروف در باب فانتستیک شگرف نشان می‌دهد چه نوع ساختارهای روایی در متن این حس شگرف و تشویش‌آور را به وجود می‌آورند. اگرچه منیرو روانی‌پور و ماری ایندیای هر یک در قالبی نوآورانه و خاص که متناسب با فرهنگشان است به خلق آثار خود پرداخته‌اند، مقایسه رمان‌های آنها منطقی و قابل قبول به نظر می‌رسد: در این پژوهش سعی داریم نشان دهیم چگونه دو نویسنده که برآمده از دو فرهنگ‌ متفاوت‌اند مفهوم شگرف را در نوشتار خود به تصویر می‌کشند و چگونه این حس را به خواننده منتقل می‌کنند. یکی از عواملی که دو داستان را به هم نزدیک می‌کتد انتخاب روایی نویسندگان است که فضای شگرف داستان را پررنگ‌تر می‌کند، فضایی که درآن تمامی رویدادها در بستری از وهم و رویا به تصویر کشیده شده‌اند.

Mots clés [Persian]

  • کولی کنار آتش
  • خودنگارة سبز
  • استراتژی روایی
  • شگرف
  • تودوروف
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises

Volume 15, l’édition 29
L’été Et L’automne 2019
page 127-161

Fichiers

IND_HISTORY

  • Date de recevoir: 22 September 2019
  • Date d’acceptation: 22 September 2019

Partager

Exporter la citation

Statistiques