Type de document : research article

Auteurs

• Fatemeh Gholami ¹
• Atiyeh Arabi ²

¹ Département de langue et littérature françaises, Faculté des langues et littératures étrangères, université de Téhéran, Iran

² Département de langue et littérature françaises, Faculté de littérature persane et langues étrangères, université de Mazandaran, Iran

Résumé

Depuis les années 1980, une forme particulière de l’écriture de soi, entremêlant autobiographie, biographie et autofiction apparaît sur la scène littéraire française et francophone : les récits de filiation, pratiques textuelles tournées vers les figures de l’ascendance. Il s’agit, pour l’auteur du récit de filiation, de réinventer l’histoire familiale en vue de rétablir sa propre genèse. Le présent article se propose d’étudier la mise en scène de soi dans l’ouvrage autobiographique de la poétesse iranienne, Simine Behbahâni, Accompagnée de ma mère : une autobiographie, considéré comme un récit de filiation, du fait que les figures de l’ascendance, la figure maternelle en l’occurrence, y fonctionnent comme un miroir à partir duquel le sujet se réinvente. A la lumière des écrits théoriques de Dominique Viart concernant le récit de filiation et ceux de Nancy Chodorow, psychanalyste et sociologue américaine, concernant l’identité féminine, nous nous proposons d’enquêter sur les raisons pour lesquelles l’écriture de la biographie maternelle est indispensable à l’auteure pour qu’elle se retrouve et qu’elle écrive sa propre histoire.

Mots clés

• Ré؛ cit de filiation
• Simine Behbahani
• Identité؛ fé؛ minine
• Relation mè؛ re-fille
• Nancy Chodorow

Sujets principaux

• Littérature comparée

Titre d’article [Persian]

واکاوی « تبارنگاری» در نوشتاراتوبیوگرافیک سیمین بهبهانی

Auteurs [Persian]

• فاطمه غلامی ¹
• عطیه اعرابی ²

¹ گروه زبان و ادبیات زبان فرانسه، دانشکده زبانها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران، تهران، ایران

² گروه زبان و ادبیات زبان فرانسه، دانشگاه مازندران، مازندران، ایران

Résumé [Persian]

ادبیات معاصر فرانسه در دهه ی 1980 میلادی شاهد ظهور گونه ای از خود نوشتاری تحت عنوان « تبارنگاری» بود که ترکیبی از اتوبیوگرافی، بیوگرافی و اتوفیکسیون است. این نوع نوشتار به گونه ای اطلاق میشود که در آن نویسنده به بازسازی زندگی گذشتگان به ویژه والدین خود میپردازد تا از این طریق "خود" را بازیابد. این جریان ادبی که نخست توسط دومینیک ویار نامگذاری و شرح و بسط داده شده، در اثر اتوبیوگرافیک سیمین بهبهانی، شاعر و غزلسرای ایرانی قابل شناسایی است. در کتاب با مادرم همراه: زندگینامه خودنوشت، این شاعر بلندآوازه ی پارسی به شرح زندگانی خویش از ابتدا تا زمان مرگ مادرش می پردازد. دراین نوع نوشتار، "من " نویسنده در سایه مادر، در پی یافتن هویت و یگانگی خویشتن است. با استناد به بایسته های نظری نانسی چودورو، روانکاو و جامعه شناس شهیر آمریکایی در خصوص هویت زنانه و رابطه ی مادر-دختر و با نگاهی به ایده های دومینیک ویار در خصوص تبارنگاری، جستار حاضر میکوشد تا به واکاوی اثر اتوبیوگرافیک سیمین بهبهانی بپردازد.

Mots clés [Persian]

• تبارنگاری
• سیمین بهبهانی
• هویت زنانه
• رابطه ی مادر-دختر
• نانسی چودورو