Type de document : Original Article
Auteurs
Université de Téhéran
Résumé
Le personnage est l’un des fondements de l’œuvre romanesque dont la création est fortement tributaire des contraintes sociologiques et des filtres culturels. Evoluant au fur et à mesure que la nature humaine se transforme, son statut et sa fonction subissent les modifications des diverses notions sociales. Chaque époque appelle donc son propre personnage. Au temps présent, où l’âme humaine est mutilée par l’effondrement des valeurs morales, la blessure des guerres et les atrocités commises, la domination de la société de consommation et l’imposition des stéréotypes, il est évident que le massif personnage balzacien ne conviendrait guère. Les personnages d’aujourd’hui sont des unités flottantes, non entièrement définies. Leur représentation s’appuie sur le principe de l’incomplétude et de la fragmentation. Nous avons trouvé dans les personnages romanesques du Nouveau Roman français une illustration explicite de ce statut déstabilisé. La même angoisse et les mêmes frustrations sévissent l’esprit des personnages de Golshiri, fragmentent leur unité et les vouent à l’échec. Nous nous proposons, dans cette étude, de trouver les correspondances dans le traitement du personnage chez les néo-romanciers et chez Golshiri, convaincus de l’universalité de la sensibilité humaine indépendamment du temps et du lieu où vit l’être humain.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
سرگشتگی شخصیت های داستانی گریز از شخصیت پردازی: از نویسندگان رمان نو تا هوشنگ گلشیری
Auteurs [Persian]
- فریده علوی
- نگار صالحی نیا
Résumé [Persian]
از اساس بنیادین یک اثر ادبی شخصیت های موجود در آن می باشند. خلق شخصیت های داستانی با شرایط جامعه و موانع فرهنگی موجود در آن ارتباط تنگانگی دارد و پیر و تحولات اجتماعی که نوع بشر دچار آن می شود شکل می گیرد. هر زمانهای، به فراخور حال خود و با باورهای ذهنی موجود، یک نوع قهرمان خاص را می طلبد. انسان عصرحاضرانسانی است با ذهنی پریشان و روحی آزرده از لطمات جنگ ما، فروپاشی ارزش ها و حاکمیت جامعة نظام مصرفی ، بی است که دیگر با شخصیت های ادبی مرسوم مانند قهرمان های رمان های بالزاک همذات . نمی نماید. امروزه، شخصیت های داستانی به دلیل آشفتگی ذهنشان تبدیل به اشباح اندک فرد بافتهای شده اند. محو شدن قهرمان از عرصه رمان و تبدیل شدن او به وجودی نامشخم ان خصیصه های شاخص جریان ادبی رمان نو در فرانسه می باشد. در آثار گلشیری نیز، شخصیتها مکان تجلی احساسات غالب این دوران شده اند: تشویش، ناتوانی، شکست، پوچی و تنهایی در اینجا کوشیده ایم شباهت های بسیاری را که در شیوه پرداختن به شخصیت داستانی بین آثار نویسندگان فرانسوی رمان نو و نوشته های هوشنگ گلشیری وجود دارد، نمایان سازیم
Mots clés [Persian]
- شخصیت داستانی
- رمان نو
- هوشنگ گلشیری
- آشفتگی ذهنی
- عمل
)