ESFANDI, Esfandiar, HEJAZI, Nosrat. (2010). Flou temporel et a-temporalité ontologique dans Voyage au bout de la Nuit de L.F. Céline. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(11), 18-31. doi: 10.22129/plume.2010.48822
Esfandiar ESFANDI; Nosrat HEJAZI. "Flou temporel et a-temporalité ontologique dans Voyage au bout de la Nuit de L.F. Céline". Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6, 11, 2010, 18-31. doi: 10.22129/plume.2010.48822
ESFANDI, Esfandiar, HEJAZI, Nosrat. (2010). 'Flou temporel et a-temporalité ontologique dans Voyage au bout de la Nuit de L.F. Céline', Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(11), pp. 18-31. doi: 10.22129/plume.2010.48822
ESFANDI, Esfandiar, HEJAZI, Nosrat. Flou temporel et a-temporalité ontologique dans Voyage au bout de la Nuit de L.F. Céline. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 2010; 6(11): 18-31. doi: 10.22129/plume.2010.48822
Flou temporel et a-temporalité ontologique dans Voyage au bout de la Nuit de L.F. Céline
Date de recevoir: 25 July 2017,
Date d’acceptation: 25 July 2017
Résumé
Il est normal, à la lecture de Voyage au bout de la nuit, d’être fortement interpellé par la noirceur consubstantielle à l’écriture et à l’univers de Louis Ferdinand Céline. Ouvrage riche qui se prête à la pluralité des approches, le Voyage… continue de séduire par sa charge formelle et les perspectives d’analyse qu’il ne cesse d’offrir à la recherche. La présente étude a pour but de saisir « formellement » la noirceur idéologique de son auteur /narrateur à partir de l’appareillage temporel du récit. Nous verrons si la mise en texte du récit est susceptible, eu égard et à travers ses modes manifestes de temporalisation, de refléter l’idéologie de l’auteur/narrateur en rendant simultanément compte de la notion de «temps » dans son acception phénoménologique et ontologique. Nous verrons de quelle manière, le traitement de l’ordre et de la durée nous laissent percevoir, certes en filigrane, le sentiment de renoncement ou de refus que le narrateur de Voyage… éprouve face à l’écoulement du temps, et à l’expression même de la temporalité.
شناوری زمان و بی زمانی هستی شناختی در «سفر به انتهای شب» لویی فردینان سلین
Auteurs [Persian]
اسفندیار اسفندی1; نصرت حجازی2
1استادیار دانشگاه تهران
2دانشجوی دکتری دانشگاه تهران
Résumé [Persian]
خوانش‌های استنتاجی چند لایه و همزمان از سفر به انتهای شب نوشتهء سلین، ما را بر آن داشت تا چگونگی امکان منعکس شدن ایدئولوژی نویسنده/ راوی در رمان را با نحوهء ساختمندی اثر از نقطه نظر زمانی مورد بررسی قرار دهیم. اینکه چگونه زمان در معنا و مفهوم تامه خود توانسته بازتاب دهندهء جهان بینی راوی باشد مسأله‌ایست که ما جواب آن را با کنکاش در پاره‌ای از معیارهای زمانی روایت همچون نظم روایتی، دیرش روایتی و نظام گفنمان پردازی بازیافته‌ایم( یعنی دسترسی به معنا و مفهومی لفلسفی از اثر با استفاده از ابزارهای زبان‌شناختی و روایت شناختی(! بررسی این معیارها حرکت تدریجی نظام فکری راوی را به نمایش می‌گذارد: حرکتی که ازدگرگونی مستمر و زیباشناختی آشوب‌وار باروک شروع شده تا آرام آرام به سوی نوعی پوچی و رها شدگی در خلأ نیستی ختم شود؛ حرکتی که بیانگر تغییر نگرش راوی/ نویسنده نسبت به مقولهء زمان و زمانمندی است...
En haut