HOSSEIN-ZADEH, Azine. (2010). Les prémices d’une théorisation du Kitsch dans L’Œuvre de Zola. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(12), 55-70. doi: 10.22129/plume.2010.48832
Azine HOSSEIN-ZADEH. "Les prémices d’une théorisation du Kitsch dans L’Œuvre de Zola". Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6, 12, 2010, 55-70. doi: 10.22129/plume.2010.48832
HOSSEIN-ZADEH, Azine. (2010). 'Les prémices d’une théorisation du Kitsch dans L’Œuvre de Zola', Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 6(12), pp. 55-70. doi: 10.22129/plume.2010.48832
HOSSEIN-ZADEH, Azine. Les prémices d’une théorisation du Kitsch dans L’Œuvre de Zola. Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises, 2010; 6(12): 55-70. doi: 10.22129/plume.2010.48832
Les prémices d’une théorisation du Kitsch dans L’Œuvre de Zola
Date de recevoir: 26 July 2017,
Date d’acceptation: 26 July 2017
Résumé
L’Œuvre de Zola (1886) dont on dit qu’il relate l’amitié du romancier avec Cézanne est une peinture du climat artistique de la seconde moitié du XIXème siècle et décrit le combat de l’avant-garde contre l’Académisme. Or, au-delà de cette guerre apparente, ce roman donne également une description complète, quoique marginale par rapport à l’intrigue, du phénomène kitsch sans pourtant le nommer directement. Le terme kitsch inventé vers 1870 semble inconnu du romancier au moment de la parution de l’œuvre. Mais Zola, en observateur méticuleux de la société a su mettre en évidence les caractéristiques de ce phénomène dont le déchiffrage demande une observation plus sagace. C’est pour cette raison qu’on peut aisément prétendre que ce roman peut se lire comme un panorama de la vie artistique de l’époque.
اثر، نوشتۀ امیل زولا، (1886) صرفنظر از روایت محیط هنری نیمۀ دوم قرن نوزدهم در فرانسه و جدال بین آوانگارد و فرهنگستانگرایی، بهتعبیری، نقلی است از داستان دوستی زولا و پل سزان، نقاش مطرح آوانگارد فرانسوی. اما، در ورای این جدال آشکار، این رمان توصیفی است کامل، هرچند جانبی در قیاس با پیرنگ اصلی، از پدیدۀ کیچ. چنین به نظر می رسد که زولا بههنگام نگارش اثر از معنای این واژه که در سال 1870 ابداع شد اطلاع نداشته است. با این همه، این داستانپرداز با فراست فراوان و عطف به نگاه دقیقی که به جامعه و بارزه های آن دارد خصایص متنوع و پنهان این پدیده را نیز روایت میکند. از همین رو میتوان مدعی شد که این رمان میتواند چشماندازی گسترده از محیط فرهنگی ـ اجتماعی دوران خود عرضه دهد.
En haut