Type de document : Original Article
Auteurs
1 Maître assistant Université Alzahra
2 Doctorante Université Shahid Beheshti
Résumé
Essence de la création, l’amour ne cesse de se proposer comme l’un des thèmes fondamentaux de la littérature persane, notamment chez Hafez. Présent sur les frontières du sensible et de l’intelligible, l’amour tisse des liens sans cesse renouvelés entre le visible et l’invisible. Etablissant ainsi un parallélisme entre le sacré et le profane, il se caractérise dans la littérature mystique par une ambiguïté interprétative qui, loin d’entraver la perception du sens, permet la naissance d’une expérience esthétique du sensible, celle qui apparaît dans les vers de Hafez et ce, grâce à la présence d’un élément architectural sacré, à savoir, le mihrab pour lequel le poète a évoqué un autre signifié, le sourcil de l'A(a)imé(e). Cet article a pour objectif d'étudier cette binarité du sens de l'A(a)mour chez Hafez et de justifier son choix pour un élément architectural apte à évoquer cet A(a)mour.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
در گوشة محراب ابروی یار بررسی وجوه آشکار و نهان عشق درغزلیات حافظ
Auteurs [Persian]
- شراره چاوشیان 1
- زینب گلستانی درو 2
1 استادیار دانشگاه الزهرا
Résumé [Persian]
عشق، به‌مثابه جوهرة آفرینش، مضمونی است که همواره در ادبیات، به‌ویژه ادبیات فارسی، حضوری چشم‌گیر دارد و با قرار گرفتن میان محسوسات و معقولات، رشته‌هایی ناگسستنی میان آشکار و نهان می‌تند. درپی تبلور نوعی توازن میان تن و امر قدسی، عشق در ادبیات عرفانی ایران با ابهامی همراه می‌شود که به شکل‌گیری تجربه‌ای زیبایی‌شناسانه از محسوسات می‌انجامد. این تجربه، به‌واسطة محراب، به منزلة عنصری قدسی و مرتبط با معماری، در شعر حافظ بازتاب می‌یابد؛ البته با مدلولی دیگر، یعنی ابروی یار که شاعر در مقابلش به سجده می‌رود. مقالة حاضر سعی دارد تا با مطالعة دوگانگی مفهوم عشق در غزلیات حافظ، به واکاوی ریشه‌های حضور محراب، به‌عنوان عنصری مرتبط با معماری و یادآور عشق در اشعار او بپردازد.
Mots clés [Persian]
- حافظ
- عشق
- آشکار
- نهان
- محراب
)