La dimension affective du rapport à l’écriture des étudiants iraniens du FLE

Type de document: Original Article

Auteurs

1 Tarbiat Modares

2 Shahid Beheshti University

3 Tarbiat Modares University

10.22129/plume.2019.186354.1095

Résumé

Le rapport à l’écriture est une notion inventée par Barré-De Miniac (2000) et développée notamment par Chartrand et Blaser (2008, 2010, 2016). Elle décrit la relation de sens et de signification qui existe entre un sujet scripteur et l’écriture. L’étude du rapport à l’écriture du public universitaire iranien est très importante car elle permet d’avancer les hypothèses concernant les difficultés rencontrées par les étudiants qui vont au-delà des aspects normés de la langue. Dans le modèle de Chartrand et Blaser, cette relation comprend quatre dimensions : la dimension affective, la dimension axiologique, la dimension conceptuelle et la dimension praxéologique.
Dans cet article, nous étudierons la dimension affective du rapport à l’écriture des étudiants iraniens du FLE à l’aide d’un questionnaire élaboré et validé dans le cadre d’une thèse de doctorat soutenue en 2018 à l’université Tarbiat Modares. Les résultats de notre enquête menée auprès de 90 participants montre que la majorité des étudiants iraniens du FLE ont un rapport à l’écriture positif dans sa dimension affective. Les tests montrent également une corrélation positive entre la dimension affective et praxéologique du rapport à l’écriture.

Mots clés

Titre d’article [Persian]

رابطه ی دانشجویان ایرانی زبان فرانسه با نگارش: بُعدِ عاطفی

Auteurs [Persian]

  • سارا سدیدی 1
  • دانیال بسنج 2
  • رویا لطافتی 3
1 دانشگاه تربیت مدرس
2 استادیار دانشگاه شهید بهشتی
3 استاد دانشگاه تربیت مدرس
Résumé [Persian]

چکیده:
«رابطه با نگارش» مفهومی است که توسط باره دو مینیاک (2000) مطرح شده و توسط شرتران و بلزر (2008، 2010، 2016) توسعه داده شده است. این مفهوم در برگیرنده ی رابطه ی معنایی بین فرد و نگارش است. مطالعه ی رابطه ی دانشجویان ایرانی اهمیت زیادی دارد، زیرا این امکان را برای ما فراهم می کند که نظریاتی درباره ی مشکلات زبان آموزان در نگارش مطرح کنیم که از جنبه های صرفا زبانی فراتر می روند. در مدل شرتران و بلزر این مفهوم شامل چهار جنبه ی اصلیِ (عاطفی، ارزشی، تصوری و عملی) می شود.
در این مقاله، ما قصد داریم با بهره گرفتن از پرسشنامه ای که در چارچوب یک رساله ی دکتری (1397 در دانشگاه تربیت مدرس) طراحی و اعتبارسنجی شده است، به مطالعه ی بُعدِ عاطفیِ رابطه ی دانشجویان ایرانی زبان فرانسه با نگارش بپردازیم. نتایج این نظرسنجی که بر روی 90 شرکت کننده انجام شد، نشان داد که بیشتر دانشجویان ایرانی زبان فرانسه رابطه ی عاطفی مطلوبی با نگارش دارند. همچنین، آزمون ها نشان دادند که بین نمره ی بعد عاطفی و بعد عملیِ رابطه ی دانشجویان با نگارش همبستگی وجود دارد.

کلمات کلیدی: نگارش، آموزش زبان فرانسه، بیان نوشتاری، رابطه با نگارش، بُعد عاطفی، دانشجویان ایرانی

Mots clés [Persian]

  • نگارش
  • آموزش فرانسه به عنوان زبان خارجی
  • بیان نوشتاری
  • رابطه با نگارش
  • بعد عاطفی
  • دانشجویان ایرانی
Plume, Revue semestrielle de l'Association Iranienne de Langue et Littérature Françaises

Volume 15, l’édition 29
L’été Et L’automne 2019
page 233-261

Fichiers

IND_HISTORY

  • Date de recevoir: 24 May 2019
  • Date de révision: 19 September 2019
  • Date d’acceptation: 22 September 2019

Partager

Exporter la citation

Statistiques